An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Duo Reges: constructio interrete. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Laboro autem non sine causa;

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam
tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Quo modo?: Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Sed nimis multa.: Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Bork: Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Bork: Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Age, inquies, ista parva sunt. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.