Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Duo Reges: constructio interrete. Summus dolor plures dies manere non potest? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

1. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
2. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
3. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Itaque fecimus.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Ita prorsus, inquam;

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Quo tandem modo?

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quippe: habes enim a rhetoribus;

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus,
aliud negotii nihil habemus.

• Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
• Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
• Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
• Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
• Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;