Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Summus dolor plures dies manere non potest? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Bork

Quo modo?: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Falli igitur possumus.: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Bork: Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
Immo alio genere;: Quae duo sunt, unum facit.
Sed haec omittamus;: Quis Aristidem non mortuum diligit?
Bork: Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. At multis se probavit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Quae sequuntur igitur? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ubi ut eam caperet aut quando? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quae contraria sunt his, malane? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Equidem e Cn. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Minime vero, inquit ille, consentit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Nam ante Aristippus, et ille melius.

Tantaque est vis talibus in studiis, ut eos etiam, qui sibi alios proposuerunt fines bonorum, quos utilitate aut voluptate dirigunt, tamen in rebus quaerendis explicandisque naturis aetates contenere videamus.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit
tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Est, ut dicis, inquam.