Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Duo Reges: constructio interrete. Bork Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Bork

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Sedulo, inquam, faciam.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Sed fortuna fortis;

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Bork

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

• Non est igitur voluptas bonum.
• Hoc non est positum in nostra actione.
• Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
• In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Hic ambiguo ludimur.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quis istud possit, inquit, negare? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore gessisset, voluptatis causa gessisse diceres.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae
sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique
norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis
perfruatur.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nam quid possumus facere melius? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sed quod proximum fuit non vidit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

1. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
2. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
3. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
4. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
5. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
6. Id est enim, de quo quaerimus.