Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; De quibus cupio scire quid sentias. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Eademne, quae restincta siti? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Quod iam a me expectare noli.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed fortuna fortis;

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Omnia peccata paria dicitis.: Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Bork: Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Sed nimis multa.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Nunc idem, nisi molestum est, quoniam tibi non omnino
displicet definire et id facis, cum vis, velim definias quid
sit voluptas, de quo omnis haec quaestio est.

Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo,
mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit;

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Bork

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Eaedem res maneant alio modo. Omnis enim est natura diligens sui. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.