Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Non laboro, inquit, de nomine. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Est, ut dicis, inquam. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Duo Reges: constructio interrete. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Quonam modo?: Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Bork: Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Erat enim Polemonis.: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Hic ambiguo ludimur.: Eaedem res maneant alio modo.
Bork: Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Bork: Scisse enim te quis coarguere possit?

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter
cenare, qui libenter, non continuo bene.