Praeclare hoc quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Poterat autem inpune; Duo Reges: constructio interrete. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Cognitis autem rerum finibus, cum intellegitur, quid sit et bonorum extremum et malorum, inventa vitae via est conformatioque omnium officiorum, cum quaeritur, quo quodque referatur;

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quare ad ea primum, si videtur; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. At multis malis affectus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Minime vero, inquit ille, consentit.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Stoicos roga.: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Bork: Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Bork: Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Haec dicuntur inconstantissime.: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus,
inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Nam de isto magna dissensio est.