Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; At enim hic etiam dolore. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.

A mene tu?: Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Non semper, inquam;: Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Eam stabilem appellas.: Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Obsequar igitur voluntati tuae dicamque, si potero, rhetorice, sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem.

Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e
cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus
necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus
vivere.

Quae contraria sunt his, malane?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quis est tam dissimile homini. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Nemo igitur esse beatus potest.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Minime vero, inquit ille, consentit.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quid iudicant sensus? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.